Capcom’s Monster Hunter franchise was altijd populair in thuisland Japan en vrij niche in het westen. Met Monster Hunter World werd de franchise ook hier opgepikt en Monster Hunter Rise zette de trend voort. Monster Hunter heeft tot nu toe niet echt serieuze concurrentie gehad, maar daar komt nu verandering in. EA en Koei Tecmo zijn een samenwerking aangegaan om een eigen game te maken waar je jaagt op gigantische monsters genaamd Wild Hearts. Omega Force, de studio die bekend staat voor het maken van Musou-games is aan de slag gegaan met dit project. Of Wild Hearts de moeite waard is, lees je in deze review.
Monsters in feodaal Japan
Wild Hearts speelt zich af in een fictieve wereld genaamd Azuma, een wereld geïnspireerd door feodaal Japan. De wereld is op mysterieuze wijze overgenomen door Kemono, kwaadaardige en vooral gigantische monsters. De Kemono zijn wezens die als het ware één zijn geworden met de natuur. De huid, klauwen, tanden, horens en staart van een Kemono kan getransformeerd zijn door de natuur. Deze beesten hebben daarom de kracht om de natuur te beïnvloeden. Waar Monster Hunter vooral geïnspireerd is door dinosaurussen, zijn de Kemono in Wild Hearts gebaseerd op bestaande dieren. Zo vecht je tegen een gigantische wolf, vogel, rat, beer en een tijger.
Deze Kemono zijn een bedreiging gaan vormen voor de mensheid. De mensen in de stad Minato kunnen niet op tegen de enorme kracht van Kemono, maar er is hoop. Jij als vreemdeling komt aan bij Minato en beschikt over de krachten van Karakuri, een oude verloren technologie om objecten ter plekke te bouwen. Hiermee kan de stad eindelijk weer vechten tegen de Kemono.
Het verhaal is niet veel interessanter dan de standaard Monster Hunter-game. Het verhaal voelt aan als een plot device om je te laten vechten tegen grote monsters. Gedurende het verhaal ontmoet je enkele personages die je zullen helpen of om hulp vragen. De personages zijn vermakelijk genoeg geschreven en geacteerd, maar verwacht hier niet een diepgaand verhaal met twists en turns.
Monster Hunter meets Death Stranding
Hoewel Omega Force heel veel heeft overgenomen van Monster Hunter, zijn er gelukkig unieke gameplay mechanics. De Karakuri staat hier centraal. Wild Hearts is net als Monster Hunter geen open wereld maar semi open wereld-game. Je neemt opdrachten en wordt vervolgens gedropt in één van de grote maps. In Monster Hunter zijn deze maps buiten het wilde leven vrij leeg en van A naar B komen is niet altijd even leuk.
In Wild Hearts zijn de verschillende speelwerelden op het eerste gezicht niet veel anders, maar door middel van Karakuri kan jij de wereld veel aangenamer maken. Het concept lijkt op Strand Building uit de game Death Stranding. Door materialen in de wereld te verzamelen, kan je verschillende handige bouwprojecten maken. Denk bijvoorbeeld aan een grapling hook waarmee je heel eenvoudig van een hoge berg naar beneden kunt komen. Een toren die Kemono in de buurt voor je aanwijst, een springveer die je op de grond kunt vastmaken waardoor je heel snel kan dashen of een camping waar je kan uitrusten maar ook kan gebruiken als fast travel point.
Jij bepaalt waar je wat bouwt in de wereld van Wild Hearts en alles blijft precies op de locaties die jij hebt bepaald. Als je later terugkomt bij zo’n map voor een andere missie, kan je gewoon gebruikmaken van alles wat je daar al hebt gebouwd. Een vrij leeg wereld, wordt hiermee ineens een leuke zandbak. Het is bijvoorbeeld mogelijk de map zo in te richten, dat een vijandige Kemono niet de kans krijgt om te ontsnappen wanneer het gewond raakt. Het leren omgaan met Karakuri is minstens net zo leuk als het vechten tegen monsters.
Creatief vechten
De combat van Wild Hearts heeft ook veel weg van Monster Hunter. Ook hier vecht je met gigantische zwaarden en hamers, maar vergeleken met Monster Hunter is combat net wat sneller en vloeiender. Ook hier is er geen animation cancel, dus je moet eerst het einde van je animatie zien voordat je een volgende beweging kan doen.
Wild Hearts bevat niet heel veel wapens, acht om precies te zijn, maar er zijn wel heel veel upgrademogelijkheden. Wapens hebben een eigen skill tree als het ware, waardoor jouw Katana bijvoorbeeld anders gaat aanvoelen dan een Katana van een andere speler. Voor het upgraden van je wapens en om nieuwe Karakuri te leren, moet je heel veel Kemono verslaan en vorderen in het verslaan. Er is best wel een grind om je gear te voorzien van upgrades, maar dat is wat Monster Hunters-spelers gewend zijn. In Wild Heart is de grind voor het sterker worden niet meer of minder dan in Monster Hunter. Wild Heart heeft overigens geen microtransacties dus, alles in de game krijg je gewoon door de game te spelen.
Ook in combat is het de Karakuri wat zorgt voor toegevoegde waarde. Niet alleen buiten combat kan je handige Karakuri-constructies maken, maar ook tijdens combat. Heel eenvoudig kan je real time van alles bouwen om je een voordeel te geven tijdens een gevecht met een dodelijke Kemono. Zo kan je vliegensvlug een muur bouwen en als je dit doet net wanneer een Kemono een charge aanval doet, kan je zo’n beest tijdelijk stunnen. Karakuri kan je offensief maar ook defensief gebruiken. Samen met drie anderen in co-op een gebied waar een Kemono actief is vol bouwen met verschillende handige constructies, is behoorlijk vermakelijk.
Geweldige baasgevechten
De gevechten tegen de grote Kemono zijn de hoogtepunten van Wild Hearts. De gevechten duren lang en bestaan uit meerdere fases. De grote Kemono beschikken over meerdere aanvallen en ze slaan behoorlijk hard. Je krijgt vaak in twee klappen een game over scherm te zien. Gelukkig heb je een robot vriend genaamd Tsukumo die bestuurd wordt door de AI. Wanneer Tsukumo ziet dat je in de problemen bent, kan het de aandacht van een Kemono proberen te trekken zodat jij de tijd krijgt om jezelf te genezen. Met een druk op de knop kan je bovendien om hulp vragen van andere spelers. Iedere keer bij ons verscheen er binnen een minuut een persoon in onze wereld voor support. Je hoeft dus niet in een matchmaking screen te wachten. Gewoon op ‘request assist’ drukken en heel snel komt er backup naar jouw wereld.
Kemono hebben allemaal sterke en zwakke punten. Als je erin slaagt om een stuk van een Kemono kapot te maken, krijg je waardevolle loot die je kan gebruiken voor upgrades. Kemono beschikken over een rage status. Eenmaal Enraged, kan een Kemono de natuur beïnvloeden. Zo komen er bomen, sneeuwstormen of lava ineens uit de grond tevoorschijn. Je moet dus altijd op je hoede zijn. Het is zelfs mogelijk om te klimmen op de grotere beesten in een Shadow of the Colossus-stijl om een zwakke plek te bereiken. Je kan bijvoorbeeld een vierkanten Karakuri-doos bouwen om te gebruiken als trampoline om op de rug van een Kemono te komen, om vervolgens een zwakke plek te bereiken voor veel schade.
Graphics en Peformance
Wild Hearts is momenteel alleen verkrijgbaar voor de PC en de next-gen consoles. Dat is opvallend, want deze game oogt niet echt next-gen. Sterker nog als je een screenshot van deze game naast een screenshot van Monster Hunter World zou neerleggen, zouden veel mensen zeggen dat beide games identiek zijn. Wild Hearts heeft een hele goede art direction en art design, maar de 3D modellen in de engine die Koei Tecmo heeft gebruikt, komen niet echt tot hun recht. Alles is hier aanwezig van verschillende omgevingen met veel natuur en unieke wezens, maar we missen iets meer details. Als je iets van dichtbij bekijkt, een boom of een rots bijvoorbeeld, dan lijken de textures meer last-gen dan next-gen. Dit was een punt waar EA juist Monster Hunter kon overtreffen.
Wat betreft performance heeft ontwikkelaar Omega Force nog veel te verbeteren, en hopelijk komen deze ook in de nabije toekomst. Op launch kwam er bijvoorbeeld een day one update die zorgde voor minder framedrops. Als je speelt in de Performance Mode, dan is de game op de PS5 redelijk stabiel op 60 FPS. Er is één baas tegen het einde van de main story waar alleen hevige framedrops merkbaar zijn. Daarnaast zijn er af en toe pop-ins, stutters en bevat deze game de meest lelijke en vervelende sneeuweffecten ooit. Je verliest hier je zicht behoorlijk en er lijkt een vreemde motion blur effect te ontstaan. Omega Force moet heel snel een fix uitbrengen voor sneeuweffecten. Crashes hebben we gelukkig niet gehad in onze speeltijd en de laadtijden zijn bijzonder kort.
The Good
The Bad
Conclusie
Capcom heeft 20 jaar ervaring met de Monster Hunter franchise. Voor EA en Koei Tecmo was het een zeer moeilijke klus om een product te maken die zich kon meten met Monster Hunter, maar wat ons betreft is dit goed gelukt. Wild Hearts kan zich zeker meten met Monster Hunter. Op technisch, verhaaltechnisch en grafisch gebied, zijn er zeker verbeterpunten, maar de diepgaande gameplay, de verschillende manieren om je personage te verbeteren en vooral de toevoeging van Karakuri, zijn heel goed gedaan.
De gevechten met de gigantische Karakuri voelen allemaal stuk voor stuk aan als spannende baasgevechten. De monsters hebben allemaal unieke movesets en karakteristieke eigenschappen. Bovendien zijn de gevechten heel pittig, waardoor je heel zorgvuldig te werk moet gaan. Als je alleen veel moeite hebt, kan je met een druk op de knop anders spelers om hulp vragen. Kortom, Wild Hearts is een aanrader en mogelijk één van de sleeper hits van 2023.
Leave a Reply