Review: The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me – De beste game van de franchise tot nu toe

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me is de nieuwste game uit de The Dark Pictures Anthology franchise. De laatste game genaamd House of Ashes werd erg positief ontvangen. Sterker nog, velen vonden het de beste game in de franchise. Nu is The Devil in Me uit, een horrorgame met een nieuwe setting en cast. Deze nieuwe game heeft ons zeer positief verrast, maar de game heeft ook minpunten die ons teleurgesteld hebben. Alles lees je hieronder in onze uitgebreide review van The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me.

Een levende poppenkast

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me heeft een interessant verhaal waarbij spelers het geheel zelf moeten interpreteren om het volledig plaatje te zien. Gedurende de game krijgen spelers allerlei aanwijzingen. Een perfect voorbeeld is een belangrijk boek die op een gegeven moment in het verhaal op de grond te vinden is. Als de speler het boek niet pakt, dan hebben ze een belangrijk stuk van het verhaal gemist. Het verhaal van The Devil in Me is naar onze mening het beste tot nu toe van The Dark Picture-games. Het verhaal gaat over een groep die een show gaat maken voor een tv-bedrijf om populair te blijven. Jij krijgt gedurende het verhaal controle over de verschillende leden van de tv-crew waaronder de regisseur Charlie, de journalist Kate, fotograaf Mark, geluidsexpert Erin en cameravrouw Jamie.

In de fictieve wereld van The Devil In Me is er een seriemoordenaar genaamd H.H. Holmes. Hij is niet zomaar een seriemoordenaar, maar de eerste uit de geschiedenis. H.H. Holmes staat bekend om zijn unieke manier van het doden van zijn slachtoffers. Dit doet hij door een hotel te bouwen met verschillende soorten boobytraps. Denk aan muren die verschuiven, valkuilen, kamers waar zuurstof uit kan worden gepompt en nog veel meer. Het concept lijkt erg geïnspireerd te zijn door de populaire SAW-horrorfilms. H.H. Holmes is zo bekend dat mensen inspiratie halen uit zijn manier van doden. Dat brengt ons naar het heden over de tv-crew. Een persoon heeft een huis geërfd van een familielid die geobsedeerd was met H.H. Holmes. En daarom is de tv-crew gevraagd om een documentaire te maken. Wat het team niet weet is dat het huis een directe replica is van het hotel van H.H. Holmes. Wat lijkt op een onschuldige documentaire, wordt ineens een bloederig horrorverhaal.

Gedurende het verhaal krijg je controle over vijf personages: Charlie, Kate, Erin, Mark en Jamie. Elk personage heeft een uniek kenmerk wat te zien is tijdens het spelen van de game. Erin heeft bijvoorbeeld astma. Hierdoor kan de speler op sommige momenten last krijgen van een astma-aanval waardoor de speler regelmatig puf moet gebruiken om Erin weer op adem te laten komen. Mark heeft hoogtevrees en Kate moet haar gelukssteen bij zich hebben om in emotionele situaties rustig te worden. Zo heeft elk karakter wel iets interessants.

Een verkeerde knop kan alles verpesten

The Devil in Me is zonder twijfel de moeilijkste game uit de franchise tot nu toe. Dit komt door de nieuwe en verbeterede game mechanics. Eén van de nieuwe mechanics is het gebruik van ‘Hiding Spots’. Op het moment dat de speler de tekst ‘’HIDE!’’ In beeld krijgt, moet de speler zo snel mogelijk verstoppen. Als hij of zij dat niet doet, dan kan dat grote gevolgen hebben voor een personage. Ook nieuw is het gebruik van een inventory systeem. Spelers kunnen kiezen welke objecten ze meenemen en welke ze achterlaten. Dit heeft voor ons het verschil gemaakt tussen leven en dood. Het inventory systeem blijft niet alleen een onderdeel van The Devil in Me, want dit gaat ook terugkomen in de volgende The Dark Pictures Anthology-games in het tweede seizoen.

De nieuwe mechanics zijn niet de enige wat deze game moeilijker maakt. Terugkerende mechanics zijn er ook, zoals de hartslag minigame, het maken van belangrijke keuzes en toekomst voorspellende schilderijen. Vrijwel alles heeft gevolgen voor het verloop van het verhaal. Toen we bijna klaar waren met de story misten we net de timing van een ’quick time event’ wat werd afgestraft met de dood. In de vorige game was dit in onze beleving niet zo extreem. De verschillende keuzes maken deze game ook vele maler interessanter en het zorgt voor veel replaywaarde.

Elke keuze kan het verschil zijn tussen leven en dood. Dit was één van de minpunten van de vorige game, omdat er weinig gevolgen waren voor de hoeveelheid keuzes. In deze game lijkt alles gevolgen te hebben. Zo hadden we een conversatie tussen Jamie en Kate over wie de schroevendraaier mocht meenemen. Dit heeft het leven van één van de twee karakters gered. De schilderijen die de toekomst voorspellen, hebben ook een update gekregen. In de vorige game kreeg je een voorspelling te zien die in de komende half uur gaat uitkomen. Nu is dat aangepast naar onbekende tijd. Wij hebben een voorspelling gezien tijdens het begin van de game, een aanwijzing die ons heeft gered tijdens het einde van de game.

Technisch en grafisch niet helemaal in orde

Wij vinden The Devil in Me de beste game uit de franchise voor verschillende redenen, maar op het gebied van visuals niet. Op de één of andere manier leken de gezichten dit keer heel onrealistisch. De ogen van de verschillende personages gaan alle kanten op tijdens een conversatie. De gezichten leken in bepaalde scenes niet op de gezichten die we gewend waren. Daarnaast is de game in donkere omgevingen vervelend om te spelen. Het beeld is dan erg vaag, somber en onscherp. Dit was minder vervelend in de latere gedeeltes van de game dan het begin. Hierdoor lijkt een deel van de game minder goed afgewerkt dan andere gedeeltes. Wij hebben de game uitgetest met en zonder HDR. Zonder HDR ogen donkere omgevingen zoals het bos, heel grijs. Met HDR ingeschakeld wordt het realistisch zwarter.

Technische problemen ontbreken ook niet. De game heeft een Performance mode en een Quality Mode. De Performance mode heeft 60FPS maar is minder gedetailleerd. Terwijl de Quality mode op 30FPS speelbaar is met iets betere visuals. Wij hebben beide modi getest en kwamen er al snel achter dat performance mode de betere is. Dit komt doordat er bijna geen verschil te zien is tussen de twee modi. En dan is 60FPS toch de betere keuze omdat het vloeiender loopt. De camera heeft ook verbetering nodig. Op sommige momenten kwam de camera zo dichtbij de speler, dat we amper iets van de ruimte konden zien.

Op het gebied van graphics en performance stelt The Devil in Me helaas teleur, een stapje terug vergeleken met de voorgaande games in de serie. Mogelijk zal de ontwikkelaar het één en andere nog fixen met patches, maar de problemen zijn op launch in ieder geval aanwezig.

Conclusie

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me is wat ons betreft de beste game uit de The Dark Pictures franchise. Dit komt door het verhaal wat van begin tot eind spannend en interessant is, maar ook de verbeterde gameplay-elementen. De nieuwe ‘’Hide’’ mechanic zorgt voor intense momenten. Ontwikkelaar Supermassive Games heeft met The Devil in Me, de beste horror story van de serie tot nu toe gecreëerd.

Toch is niet alles goed uitgewerkt en zijn er ook grote minpunten zoals de graphics. De voorgaande game was op dit punt wel een stuk beter. De scenes die zich buiten afspelen ogen simpelweg niet goed en de textures zijn vaak ongedetailleerd, alsof het niet af is. Gezichten ogen soms ook een beetje vreemd. De ene keer realistisch en de andere keer weer niet. Kortom, The Dark Pictures: The Devil is een aanrader voor liefhebbers van verhaalgedreven horrorgames, maar hou wel rekening met inconsistente details in graphics.  

Je kan The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me hier kopen.