Het is negen jaar geleden dat Devil May Cry 4 verscheen op de oude generatie consoles, een game die toen maar deels de hype heeft weten waar te maken. Uitgever Capcom wist even niet meer wat te doen met de franchise en besloot om geen Devil May Cry 5 te maken, maar een reboot te laten doen door de Britse Studio Ninja Theory. De reboot genaamd DMC viel niet goed bij fans vooral door het nieuwe design van hoofdpersoon Dante. Even zag het er niet goed uit voor de toekomst van Devil May Cry maar nu negen jaar na de release van deeltje vier verschijnt toch Devil May Cry 5, een vervolg die niets te maken heeft met de reboot en die intern is ontwikkeld bij Capcom Japan. Is Devil May Cry 5, de game geworden waar fans zo lang op hebben gehoopt?
Een nieuwe bedreiging
Het is een paar jaar na de gebeurtenissen van Devil May Cry 4, de demonen zijn zo goed als verdwenen. Nero de hoofdpersonage uit Devil May Cry 4 helpt wapensmid Nico met het repareren van haar busje. Opeens komt er een mysterieus persoon binnen de garage en met een vloeiende beweging knalt hij Nero tegen de muur. Op het moment dat Nero wil opstaan, merkt hij dat zijn demonische arm is afgesneden. De arm van Nero was namelijk de Yamato, één van de twee zwaarden van de legendarische demonen koning genaamd Sparda. Met de kracht van de Yamato valt deze duivel de stad Red Grave City aan en noemt zichzelf de nieuwe demonische koning genaamd Urizen. Er komt een gigantische boom midden in de stad die het bloed zuigt van mensen. Het bloed van mensen maakt Urizen nog sterker. Het is aan jou om gedurende de game Urizen te stoppen en de stad te redden van de demonen invasie.
Het verhaal van Devil May Cry 5 heeft veel potentieel en ambitie die niet helemaal waargemaakt worden. Er zijn momenten waar je als Devil May Cry-fan een glimlach tovert en er zijn momenten waar je verbaasd naar je scherm gaat kijken. Tegen het einde van de game worden enkele mysteries onthuld maar je krijgt ook zoveel nieuwe vragen die onbeantwoord blijven. Met sommige karakters kan je beter meeleven dan anderen. Zo zie je Lady en Trish meerdere keren maar ze hebben vrijwel geen rol of functie.
Drie unieke speelbare personages
Het redden van Red Grave City en het stoppen van Urizen doe je met drie speelbare personages namelijk Nero de jonge demon hunter, de legendarische demonenafslachter Dante en de mysterieuze man met een boek genaamd V.
Je begint de game als Nero en daarna kan je een paar levels aan de slag met V en vervolgens kan je aan de slag met Dante. Af en toe krijg je zelf de keuze voor het begin van een missie om een speelbare personage te kiezen. Zo zijn sommige levels zeker de moeite waard om meerdere keren te spelen zodat je alles krijgt te zien. De game bevat 21 levels inclusief een proloog. In totaal doe je er in de normal-moeilijkheidsgraad er ongeveer 15 uur over om de game uit te spelen. Tijdens de missies zijn er net als in vorige delen, geheime missies te vinden die als het ware pittige uitdagingen zijn. Als je deze weet te voltooien, krijg je een Blue Orb, waarmee je je HP kan uitbreiden.
Door de game op normal uit te spelen, krijg je toegang tot de moeilijkere Son of Sparda-modus. Speel je die weer uit, krijg je toegang tot de Dante Must Die-modus en daarna kan je nog twee moeilijkheidsgraden vrijspelen. In totaal zijn er zes moeilijkheidsgraden. Het is hier waar je alles wat je geleerd hebt, zonder moeie moet uitvoeren. Alle karakters moet je zo goed mogelijk beheersen om de verschillende levels te kunnen voltooien. Na het voltooien van een level krijg je een beoordeling zoals bij voorgaande games. De beste beoordeling die je kan krijgen is een S-rank. Je rank, geeft je als beloning een hoeveelheid Red Orbs, deze heb je nodig om nieuwe aanvallen en vaardigheden te kopen. Hoe beter je dus presteert tijdens een level, hoe sneller je de verschillende karakters kan verbeteren.
Nero
Iedere personage voelt anders aan en speelt anders. Nero heeft een revolver, een bionische arm genaamd Devil Breaker en een groot zwaard met een motor erin. Hij gebruikt zijn normale hand altijd voor zijn zwaard en pistool, nooit hakt Nero op een vijand met twee handen tegelijk.
De Devil Breaker-arm van Nero is het belangrijkst voor het combineren van aanvallen. Nero heeft niet één bionische arm. Sterker nog, zijn bionische arm gaat kapot als hij geraakt wordt bij het gebruik van een Devil Breaker. Nero heeft de optie om zijn Devil Breaker te laten exploderen, als je bijvoorbeeld omsingeld wordt of als je wilt wisselen naar een andere arm. Wapensmid Nico heeft namelijk meerdere Devil Breakers met verschillende vaardigheden gemaakt voor Nero. Gedurende het verhaal kom je meerdere tegen. Sommige zijn geïnspireerd door de baasgevechten uit de game. Er zijn Devil Breakers die je kan gebruiken voor elektrische aanvallen of het stoppen van tijd, er is zelfs eentje die Nero toegang geeft tot de beukaanval die hij had in Devil May Cry 4. Gelukkig zorgt zijn nieuwe arm er wel voor dat hij als in de vorige game, vijanden naar zich toe kan trekken voor bijvoorbeeld combo’s in de lucht.
Het minder fijne van de Devil Breakers is dat je niet eenvoudig kan wisselen. Je hebt dus meerdere Devil Breakers in je inventory maar je wisselt alleen van Devil Breaker als je huidige arm kapot gaat. Dat is jammer en haalt wat diepte uit de gameplay bij Nero. Het was beter geweest als je naar wens kon wisselen van Breakers om zo betere combo’s en strategieën te kunnen uitvoeren. Waar bij Dante alles soorten combinaties mogelijk zijn, voelen we bij Nero een limiet en dat is jammer.
Een volwassen Dante
Dante die in game 1 tot en met 3 de hoofdrol had, is hier sterker dan ooit. Hij is hier ouder een heeft zelfs een verantwoordelijkheidsgevoel tegenover Nero, Lady en Trish. Dat neemt niet weg dat hij nog altijd een sterk gevoel voor humor heeft, en dolt met zijn tegenstanders. Devil May Cry 5 heeft wat ons betreft de beste versie van Dante. Hij is hier volwassen maar nog altijd zeer cool.
Dante’s verschillende vechtstijlen die werden geïntroduceerd in Devil May Cry 3, zijn weer terug. Met de D-pad, kan je eenvoudig wisselen tussen Gunslinger, Swordmaster, Trickster en Royal Guard. Iedere stijl geeft de speler toegang tot een arsenaal aan nieuwe opties. En omdat je met een simpele druk kan wisselen, kan je deze ook nog eens combineren met je aanvallen.
Dante krijgt de meeste wapens in deze game. Zo heeft hij de longsword genaamd Rebellion, zijn kickboks/capoeira wapen genaamd de Balrog uit Devil May Cry 4 heeft Dante nog altijd in bezit. Verder krijgt hij later in de game nog een paar coole wapens waaronder een motor die hij door tweeën kan splitsen en kan gebruiken als kettingzaag. Wat betreft ranged-aanvallen, heeft weer Dante de meeste opties. Zo beschikt hij over zijn dubbel pistolen maar ook over een one handed shotgun, een hoed waarmee hij dansbewegingen doet zoals Michael Jackson en de bazooka van Lady. Als laatste kan Dante ook nog eens transformeren in een duivelsvorm voor nog vernietigende aanvallen. Dante vonden wij het beste spelen in deze game. Hij heeft gewoon zoveel verschillende opties tijdens gevechten dat het nooit verveelt.
Een man vol met mysterie
Als laatste hebben we dan de mysterieuze V, deze man vecht zelf helemaal niet. V is namelijk een personage die verschillende demonen zijn vuile werk laat doen. Zo heeft hij een grote vogel die elektrische ranged-aanvallen uitvoert terwijl zijn zwarte panter melee-aanvallen doet. Heb je genoeg Devil meter opgebouwd, dan kan V een gigantische duivel oproepen genaamd Nightmare die iedereen in elkaar slaat. De vogel en de panter moet de speler besturen met twee eenvoudige knoppen. De verschillende aanvallen voer je uit met de analoge stick. Dit moet je allemaal doen terwijl je als V, aanvallen moet ontwijken en voldoende afstand moet nemen van vijanden. Alleen kunnen jouw demonen geen vijanden vermoorden, de genadeklap moet namelijk altijd van V zelf komen. Dit doet V met zijn wandelstok die hij steekt in vijanden.
V is verrassend genoeg heel leuk om mee te spelen. Het is een uitdaging om zowel te letten op V als het controleren van zijn demonen. Wanner je het spelen als V onder de knie krijgt, is het echt fantastisch. V’s karakter maakt zijn gameplay compleet. Hij is mysterieus en spreekt vaak in poëzie. Tijdens het vechten kan hij zelfs met een druk op de knop een boek uittrekken en een verhaal voorlezen over demonen en engelen. Wanneer je dit doet, laad je devil-meter sneller op. Het lezen van een boek terwijl je aanvallen ontwijkt en vijanden in elkaar slaat met V’s demonen is echt heel cool om te doen.
Presentatie en performance
Devil May Cry 5 draait op de fantastische RE Engine van Capcom. Deze hebben we voorheen alleen gezien in twee horror-games namelijk Resident Evil 7 en de remake van Resident Evil 2. Die games zagen er al behoorlijk goed uit, maar deze game zet daar nog een schepje bovenop. Capcom heeft de RE Engine flink bijgewerkt om deze game te kunnen maken. Karakters zien er gedetailleerd, levendig en emotievol uit. Alle animaties zijn van hoge kwaliteit en lijken allemaal ingescand te zijn door iemand die ze daadwerkelijk heeft uitgevoerd in motion capture. De levels zien er fantastisch en realistisch uit met een goede depth of field. Vooral de eerste paar missies die zich afspelen in de stad zijn erg indrukwekkend. Jammer genoeg is er weinig variatie in de verschillende omgevingen. Vooral de gebieden uit het tweede helft van de game, zien er allemaal hetzelfde uit.
De game draait altijd op een vaste 60 FPS. Verder is deze game tot op de puntjes gepolished. We zijn geen bug, glitch, framedrop, texture pop-in of crash tegengekomen. En dat mag zeker gezegd worden in een GaaS-tijdperk waar games vaak te vroeg lijken uit te komen.
The Good
- Speelt werkelijk fantastisch
- Goed verhaal
- Drie unieke speelbare personages
- Heel veel combo-mogelijkheden
- Selecteren van personage voor het begin van een missie
- Zes verschillende moeilijkheidsgraden
- Devil May Cry zag er nog nooit zo goed uit
- Leuke referenties naar voorgaande games
The Bad
- Veel onbeantwoorde vragen in het verhaal
- Lady en Trish hebben nauwelijks een rol
- Devil Breakers kunnen niet eenvoudig gewisseld worden
- Tweede helft van de game heeft weinig variatie in gebieden
Conclusie: Devil May Cry is Back!
Capcom blijft maar de laatste tijd op wonderbaarlijke manier, topgames afleveren. Na de middelmatige Devil May Cry 4 en de niet gewilde reboot, heeft Capcom na zoveel jaar een vervolg weten te maken waar alle Devil May Cry-fans blij van worden. Het lijkt alsof Capcom een checklist heeft gemaakt van alles wat goed was, wat beter kon in de voorgaande games en wat de wensen zijn van fans. Vervolgens besloot Capcom om niet een shortlist te maken maar alles te verwerken in Devil May Cry 5. Deze game heeft alles wat de serie zo goed maakte en meer. Drie speelbare personages, een bloedmooie presentatie, geen technische fouten, heel veel wapens en combo-mogelijkheden en een goed verhaal met geweldige baasgevechten. Kortom als Devil May Cry-fan is deze game een must-have en als je maar een beetje geïnteresseerd bent in de hack & slash-genre, dan moet je deze game zeker proberen. Hopelijk hoeven we niet weer 9 jaar te wachten om Devil May Cry 6 te kunnen spelen.