Uitgever Bandai Namco brengt vrijwel iedere jaar wel een 3D vechtgame uit, gebaseerd op een populaire Anime-serie. Nu komt Bandai Namco met een nieuwe 3D vechtgame genaamd Jump Force. Dit moet de ultieme game voor Anime-fans worden. Dit project is namelijk gemaakt om het 50 jaar bestaan van het Japanse Shonen mangatijdschrift te vieren. Zodoende bevat deze game de meest bekende Shonen-vechters. In deze review kijken we of Jump Force de torenhoge verwachtingen van fans heeft weten waar te maken?
Meer dan 40 unieke vechters
Jump Force bevat vechters uit de laatste 50 jaar uit het Japanse Shonen mangatijdschrift. Hierdoor bestaat de roster uit vechters van onder andere Dragon Ball, One Piece, Naruto, Bleach, Hunter x Hunter, Yu-Gi-Oh en My Hero Academia. Dit is ook meteen het leukste wat de game te bieden heeft. Het is natuurlijk één ding om als Goku te vechten tegen Vegeta maar iedere Anime-fan droomt natuurlijk om bijvoorbeeld te vechten als Ichigo tegen Roronoa Zoro, Luffy tegen Goku of Naruto tegen Deku.
Hoewel 40 karakters op het eerste gezicht veel lijkt, is het een beetje aan de lage kant als je bedenkt dat het hier gaat om de laatste 50 jaar aan Jump-series. Daarnaast hebben andere 3D vechtgames die betrekking hebben op maar één Anime-serie, vaak meer dan 40 speelbare karakters op release. Dragon Ball Xenoverse 2 had er bijvoorbeeld 68 en Naruto Ultimate Ninja Storm 4 had er zelfs meer dan honderd.
Daarnaast brengt een game zoals deze ook hevige discussies mee over wie wel en wie niet in de base roster had gemoeten. Zo bevat de game wel Yugi Moto uit Yu-Gi-Oh maar geen Seto Kaiba. Deku uit My Hero Academia is wel aanwezig maar niet de grote All Might. Waarom is Renji Abarai uit Bleach wel aanwezig maar zijn favorieten als Zaraki Kenpachi of Ulquiorra helemaal afwezig? Het lijkt erop dat enkele van de meest populaire personages bewust zijn gelaten voor DLC. De recente leaks bevestigen dit een beetje en dat is jammer.
Eigen Jump-karakter maken
Wanneer je Jump Force voor het eerst opstart krijg je een character creation screen te zien. Hier moet je een eigen Jump-vechter creëren voor het verhaal. Vervolgens kan je in de lobby, winkels bezoeken voor het kopen van onder andere kleding en aanvallen. Dit doe je met in-game coins, de game bevat gelukkig geen microtransacties. Het personaliseren van je eigen personage is leuk gedaan, vooral als je veel van de beschikbare opties herkent uit verschillende Anime-series. Zo maakten wij een vrouwelijke vechter met de kleding van Luffy uit One Piece maar hadden we op onze gezicht de curse mark van Sasuke. Wat betreft aanvallen hadden we onder andere de snelle Pistol Kiss van Boa Hancock, Gum-Gum Red Hawk van Luffy en als ultieme aanval kozen we voor de Spirit Bomb van Goku.
Simpel verhaal
Het verhaal van Jump Force hebben we wel vaker gezien. Een origineel karakter genaamd Kane die is getekend door Akira Toriyama heeft als doel om de Aarde veroveren. Om dit te doen heeft hij de meest bekende slechteriken van verschillende universums bij elkaar gebracht. Om het kwaad te stoppen moeten alle iconische helden met elkaar samenwerken.
Veel van deze helden zijn in eerste instantie corrupt geworden door een zogenaamde ‘cosmic cube’. Om een corrupte persoon terug bij zinnen te krijgen, moet jij hem of haar verslaan in een gevecht. Af en toe vecht je tegen Venoms. Dit zijn de soldaten van Kane die kunnen beschikken over verschillende iconische superaanvallen van de main cast.
Het verhaal is heel simpel en heeft totaal niets van de diepte van wat we gewend zijn van de verschillende Jump-series. Er is geen enkele scene of dialoog die memorabel is. Dat is heel knap voor een game met zoveel iconische karakters die bij elkaar komen. Een game waar iets groots als het vijftig jaar bestaan wordt gevierd, zou beter tot zijn recht komen met een goed geschreven verhaal. Hoe vet zou het zijn als het verhaal van de game geschreven zou worden door Manga-grootheden als Akira Toriyama, Eiichiro Oda, Tite Kubo of Masashi Kishimoto? Het verhaal van Jump Force is ongeveer 80% hetzelfde als het verhaal van Dragon Ball FighterZ, en dat was al niet een sterk verhaal.
Toegankelijke gameplay
Gelukkig voelt de gameplay wel goed aan voor een 3D-game. Jump Force bevat niet de diepte als een 2D-vechtgame. Er zijn geen combo-strings die je kan uitvoeren of een diepe tag-systeem. De game is hierdoor wel heel toegankelijk. De gameplay van Jump Force is het beste te vergelijken met die van de Naruto Ultimate Ninja Storm-series. Eén verschil is dat je hier wel kan wisselen tussen je teamleden, maar je hebt maar één health-bar voor alle karakters. Het is dus niet zo, dat je strategisch kan wisselen om een gewonde vechter een beetje te herstellen.
Er zijn twee aanvalsknoppen namelijk de light en heavy-attacks. Je kan deze knoppen niet combineren dus je doet of de heavy attack achter elkaar of de light attack. Hierdoor voelt het wel aan als button-mashen, maar gelukkig kan je een aanval wel beëindigen met een superaanval waardoor er nog iets van skill nodig is.
Naast de aanvalsknoppen heb je een springknop, een throwknop, een chargeknop en een blockknop. Dat laatste is enorm sterk want je kan alle aanvallen inclusief ultieme aanvallen tegenhouden. Er is maar één counter tegen iemand die blockt en dat is de throwknop. Wat leuk is gedaan en waar skill voor nodig is, is de precieze counter. Deze kan je activeren door de blockknop net voordat je geraakt wordt in te drukken. Je personage ontwijkt dan een aanval waardoor je tegenstander helemaal openstaat om afgestraft te worden. Jump Force vraagt dus niet zozeer skill in het offensieve zoals andere vechtgames. Deze game verwacht juist dat de speler het blocken en counteren zo goed mogelijk beheerst.
Performance, graphics en animaties
Jump Force is een ‘mixed-bag’ wat bereft animaties, graphics en performance. Wanneer je uit een gevecht bent, voelt de game als een game uit de vorige generatie consoles. De graphics vallen tegen in de saaie lobby waar de game ook nog eens moeite heeft om een vaste framerate te houden. Animaties van karakters buiten een gevecht zijn ronduit slecht en soms zelfs hilarisch. Karakters staan stil, de monden gaan vaak niet open wanneer ze praten en ze hebben maar één gezichtsuitdrukking. Trunks bijvoorbeeld kom je vaak tegen tijdens het verhaal en hij kijkt altijd boos. Karakters voelen tijdens het verhaal zeker niet levendig aan en dat komt vooral omdat er is gekozen voor een meer realistische art-stijl. We snappen waarom hiervoor is gekozen want iedere Jump-serie heeft een eigen art-stijl. Alleen wanneer je een game als dit realistisch weergeeft en niet als een tekenfilm, dan gaan de levenloze gezichtsuitdrukking wel erg opvallen.
Tijdens gameplay en dat is natuurlijk het belangrijkste in een vechtgame, zijn de graphics wel mooi. Hier heb je het gevoel dat je een huidige generatie game zit te spelen. Iedere map heeft een eigen look and feel. De animaties zien er tijdens gameplay goed uit, met name wanneer je supers, ultimates en awakenings uitvoert. Het is onbegrijpelijk dat er zo’n groot verschil is tijdens en buiten gameplay.
Oogverblindende supers, ultimates en awakenings
Waar Jump Force uitblinkt zijn de superaanvallen en de vernietigende ultieme aanvallen. Aanvallen zien er behoorlijk cool en destructief uit. Opvallend is dat de animaties, gezichtsuitdrukkingen en kleine details hier wel verbluffend zijn. Het is duidelijk dat hier een groot deel van alle tijd, budget en moeite in is gestoken. De lichteffecten zijn zo indrukwekkend en oogverblindend, dat je soms door alle effecten de locatie van je tegenstander uit het oog verliest.
Iedere personage beschikt over drie supers en één ultieme aanval. Aanvallen zijn makkelijk te activeren door een twee knoppen tegelijk in te drukken. Of het nou een Kamehameha, Rasengan of Sliver the Sky Dragon is, alle superaanvallen zien er prachtig uit in Jump Force. Waar je rekening mee moet houden is dat supers één energiebar kost en ultieme aanvallen verbruiken er drie. Om je energie op te laden moet je R2/RT gedrukt houden. Om ultimate-spams tegen te gaan, kan je alleen één keer per wedstrijd een verwoestende ultieme aanval activeren en dat kan je alleen doen als je HP onder de 50% is.
Wat verder heel vet is gedaan, zijn de awakenings van personages. Dit is vergelijkbaar met die in de Naruto Ultimate Storm-games. Is je HP onder de 50%, dan kan je transformeren. Je karakter ziet er dan cooler uit en soms zijn er nieuwe superaanvallen die alleen te gebruiken zijn bij een awakening. Goku kan bijvoorbeeld Super Saiyan worden en daarna een instant transmission Kamehameha doen. Naruto kan de krachten van de Nine Tails Fox en de Sage of Six Paths oproepen.
The Good
- Combat is toegankelijk
- Eigen Jump-karakter creëren is leuk
- Animaties van supers, ultimates en awakenings zijn verbluffend
- Spelen met iconische karakters uit verschillende series
- Enige skill is nodig om goed te kunnen counteren
The Bad
- De lobby-wereld is saai
- De game heeft problemen met het houden van een vaste framerate
- Het verhaal is ronduit slecht
- Veel bekende karakters ontbreken
- Presentatie buiten het vechten voelt aan als last-gen
- Gameplay gaat buiten het counteren helemaal niet diep
Conclusie: The hype is not real
Jump Force maakt de torenhoge verwachtingen niet helemaal waar. De game schittert tijdens gameplay maar alles eromheen voelt ongelofelijk last-gen aan. Het is leuk om je eigen karakter te maken. De story wordt heel slecht gepresenteerd in de vorm van enorm saaie cutscenes maar ook een slecht geschreven script. Tijdens gevechten ziet de game eruit als een game voor de huidige generatie consoles maar buiten voelt de game aan als iets wat even snel bij elkaar is geknutseld.
Zodoende is Jump Force niet meer dan een leuke 3D vechtgame voor Anime-liefhebbers die hier alleen zijn voor de gameplay. Kijk je echter uit naar een ultieme game waarmee iets groots als het 50 jaar bestaan van Jump wordt gevierd? Dan moet je je verwachtingen drastisch bijstellen, want anders ga je erg teleurgesteld raken. Deze game had nog minimaal een jaar gebakken moeten worden en daarna moeten uitkomen als de ultieme mixed Anime game.