Afgelopen week mochten wij langsgaan bij Bethesda om de nieuwste Wolfenstein-game bijna twee uur onder handen te nemen. De eerste Wolfenstein-reboot was al een pareltje en de ontwikkelaar hoopt met deze sequel dat succes te herhalen. Wij gingen aan de slag en zagen dat het goed was.
Nazi’s aan de macht
In deze ‘The New Colosus zijn de nazi’s nog steeds aan de macht jaren na Wereldoorlog II. De Verenigde Staten is volledig onder nazi-controle en alle burgers dansen naar de pijpen van de Duitsers. Gelukkig is er nog een verzet dat er alles aan wil doen om de nazi’s alsnog uit te schakelen.
We mochten om te beginnen met de eerste 30 minuten van de game aan de slag waar we als een kreupele in een rolstoel mochten afrekenen met een boot vol nazi’s. Deze intro was echt perfect. Toffe actie, leuke en interessante cutscènes, interessante personages en prachtige graphics. Hierna gingen we enkele uren verder in de game en komen we terecht in het stadje Roswell. De stad waar vlakbij in de jaren ’50 een UFO is neergestort.
De Verenigde Staten had een gigantisch complex hier vroeger gezet waar ze leerde omgaan met een soort van alien-technologie. De Duitsers hebben dit nu overgenomen en hun ‘Oberkommando’ hier gevestigd. Daar leerden ze zelf gebruik maken van de technologie van de Verenigde Staten. Het is jouw taak om met een atoombom dit complex tot ontploffing te laten brengen.
Je wordt hierbij niet onmiddellijk in de actie gedropt, maar wandelt eerste door het dorpje Roswel om contact op te nemen met je contactpersoon die je de weg wijst naar het Oberkommando. Wat ons vooral hier opviel, was het oog voor detail. Je lijkt door een vredig stadje te lopen, maar je merkt wel aan alles dat de nazi’s hier de plak zwaaien.
Actie, actie en actie
Hierna wordt je al snel in de actie gesmeten en deze voelt heerlijk aan. Je krijgt gewone soldaten voor de kiezen, maar ook robots, gemuteerde soldaten, knettergekke honden en nog heel wat meer. Zowel qua omgeving en variatie in vijanden voelt deze Wolfenstein II perfect aan. Je hebt ook heel wat verschillende wapens die allemaal ontzettend fijn en krachtig aanvoelen.
Je bent in Wolfenstein II dan wel vaak een ‘one man army’. Dat wil echter niet zeggen dat je overal doorheen zal walsen. Elke vijand heeft wel zijn eigen tactiek nodig en je zal vaak slim moeten zijn om hen aan te pakken. Je zal ook zoveel mogelijk armor moeten verzamelen want Wolfenstein II is op een gewone of moeilijke moeilijkheidsgraad absoluut geen makkelijke game. De demo die wij kregen was zelfs ontzettend moeilijk, maar er werd wel aangegeven dat de balans nog niet klopte en hier nog een flinke mouw aan zal gepast worden voor de release.
Conclusie
Wolfenstein II: The New Colossus maakte indruk in onze eerste hands-on met de game. Deze ‘The New Colossus’ lijkt weer een dijk van een shooter te worden die vooral indruk maakt met leuke, snelle gameplay, fantastische graphics en een unieke setting met een boeiend verhaal. Indien de ontwikkelaars de lijn wat we kregen te spelen in onze hands-on kunnen doortrekken naar de gehele game dan spreken we hier van een grote must-have voor elke shooter-fan.
Een reactie achterlaten?